فرهنگی ادبی اجتماعی
فرهنگی ادبی اجتماعی
فرهنگی ادبی اجتماعی
فرهنگی ادبی اجتماعی
دوبیتی،کسی چون مو...
کسی چون مو هزارون یار داره ندونوم سی چه غم بسیار داره اگر دیدی به لب لبخند داروم ؛ نگو که دل خوشی بسیار داره (عیسی جوکار) |
یاد قدیمل...
| (یاد قدیمَل...) قدیمَل دورَه،دوره ی صادقون بی کمارج بَهزَه شهر کازرون بی دروغ و تهمت و بُخل و حسادت ز قلب پاک مردانش برون بی ************ چـه خش بـی زندگی، میگـُم اراسی، نـبی بین کـسی بحث سیاسی نه حرفی از گرونی بی نه قحطی نمی دیدی ز مردم ناسپاسی ************ قدیمَل حرف گُت تر دُشت خریدار نبی بین جوونَل مردم آزار چنان دِنیایَکو وابیدَه اجلاف که گفتِن پیرَمِردل ( یاد پِریار ) ************ دل مردم به هم نزدیک تر بی زن و مِردِش مثال شیرِ نر بی به وقت جنگ و وقت دادن خون یکی از دیگری مشتاق تر بی ************ مثال غیرت است و چشمْ پاکی عجب دارَه کـمـارج سروِ تاکی ندیدُم کس شبیه ( حاج کـرامـت ) که او مرد اصیلی بود و خاکی ************ جوانمردی است چون(محمد مکاری) کـــمـــارج را نـــمــوده آبــیــاری شـریـف و نــامــدار و بـا تـعـصُــب بــُوَد الــگــوی صــبر و بردبـاری ************ چگونه از شــهــیــدانش بــگویــم؟ کـه ناگه بــغـض می گیرد گلویم زبانم قـاصـر و شـعـرم تمام است به پـایـان آمد آخر گفتگویم *عیسی جوکار زمستان ۹۷ کمارج* |
شهید محمود محمدی فرزند عزیز
| یاد شهیدان... شهید محمود محمدی باز دلم یاد شهیدان گرفت وز نفس گرم دعا جان گرفت جام شهادت چو کسی نوش کرد؛ غیر خدا ، جمله فراموش کرد غم ز دل خویش چو خارج کنم ؛ مدح شهیدان ( کمارج ) کنم کرب و بلا بود و حسینی شدند گوش به فرمان خمینی شدند عشق ابا الفضل به سر داشتند سوی خدا عزم سفر داشتند ************** با توام و از تو چه دورم ، شهید؛ رفته ای و مست حضورم ، شهید ای خود تاریخ ؛ تو را مرگ نیست فرصت وصف تو در این برگ،نیست ************** آمده ( محمود ) ز دشت جنون زآتش و سجاده و محراب و خون در غم هجران تو ای نور عین ؛ ای که تویی رهرو راه حسین ؛ تیغ چو بر سینه نشانم ،سزاست خون اگر از دیده فشانم ،رواست کو جسدت تا که کنم مویه ای؟ زخمی و مظلوم چو آلاله ای سوی وطن بوی تنت آمده بوی خوش پیرهنت آمده آمده ای ، ای گل دور از وطن جانی و باز آمده ای سوی تن چشم به آرامگهت دوختیم (خیره شدیم،خاک شدیم ، سوختیم...) عیسی جوکار |
سنگینی غم عشق...
| عشق سنگینی غم عشق امشب نشسته بر دوش آوای حق حقم باز در نطفه گشته خاموش یا من زبان ندارم تا راز دل بگویم یا تو نداری ای دوست بهر شنیدنش گوش بر نآید هیچ کاری از نسخه ی طبیبان (درمان ندارد این درد جز وصل نیست داروش) دور از نگاه مردم از کوچه ام گذر کن تا تنگ گیرمت باز ، مردانه اندر آغوش زیباترین شبم بود ، آنشب که باز در خواب؛ زنجیر عشق خود را بستم به دست و بازوش دل دادم و گرفتم کام دل از لب یار شد سجده گاه عشقم ، محراب طاق ابروش از تلخی غم هجر ، دل برنگیر عیسی یک دم حلاوت عشق بر عمر خضر مفروش... عیسی جوکار |
تل میل در دشت کمارج
| ( تل میل ) اینجا که شد از دور نمایان ( تل میل ) است نقاشی زیبای خداوند جلیل است مانند عروسی است نشسته وسط دشت معشوقه ی افسونگر مردان اصیل است عیسی جوکار |
هزارون یار...
| کسی چون مو هزارون یار داره ندونوم سی چه غم بسیار داره اگر دیدی به لب لبخند داروم؛ نگو که دلخوشی بسیار داره... |
بسکه کم چی می خروم...
| بـسکَه کـم چـی مـیخـَرُم وابــیـــدُمـَه اســّــه وُ پـــوس کاشکَه ومبی که غذا هم بکنن ســیــم بـولــوتــــوث |
جهنم
جهنم از دیدگاه حضرت علی علیه السلام نام های هفت گانه در های جهنم : از امام علی نقل شده است که درهای جهنم 7 نوع و اسم است : 1-هاویه مخصوص گنهکاران 2- سعیر مخصوص یهودیان 3- جحیم مخصوص نصارا 4- سقیر مخصوص ستاره پرستان 5- حطمه مخصوص مجوس- 6 لظی مخصوص مشرکان 7 جهنم مخصوص منافقان + نوشته شده در چهارشنبه بیستم آبان ۱۳۹۴ ساعت 4:43 توسط عیسی جوکار | نظر بدهید |
زندگینامه ی شیطان
| بخشی از زندگینامه ی شیطان : محل سکونت شیطان؛ درباره ی مکان سکونت ابلیس آمده است که «ان الله خلق الارضین السبع و جعل عرش ابلیس فی الرابعه منها و کان فی یده ملک السماء الرابعه». به درستی که خداوند زمین های هفتگانه را خلق نمود و محل استقرار ابلیس را در زمین چهارم قرار داد و زمانیکه ابلیس در آسمان بود، آسمان چهارم در اختیار او بود. در حدیث دیگری آمده است: « ان الشیطان لیست فی السماء و لا فی الارض انما تسکن فی الهواء». شیاطین در آسمان و زمین مستقر نیستند، بلکه استقرار و سکونت آنها بین زمین و آسمان است. مکان حضور شیطان؛ در روایت است که فرشتگان در جمع کسانی که خدا را یاد می کنند، حاضر می شوند؛ و ابلیس نیز یکی از یارانش را برای برهم زدن جمع آنها می فرستد. همچنین شیاطین در جمع منکران حق حاضر می شوند. چنانچه ابلیس در دارالندوه در جمع مشرکین حاضر شد و نقشه ی قتل پیامبر را کشید. شیطان زاد و ولد دارد؛ قرآن درباره ی شیطان از ذریه یا نسل نام می برد. از این تعبیر دریافته می شود که شیطان، زاد و ولد دارد. در جایی دیگر، جنود و گاهی نیز قبیل برای شیطان آمده است. «إِنَّهُ یَرَاکُمْ هُوَ وَ قَبِیلُهُ مِنْ حَیْثُ لاَ تَرَوْنَهُمْ إِنَّا جَعَلْنَا الشَّیَاطِینَ أَوْلِیَاءَ لِلَّذِینَ لاَ یُؤْمِنُونَ »(19). همانا آن شیطان و بستگانش شما را می بینند در صورتی که شما آنان را نمی بینید. ما نوع شیطان را دوستدار آنان که ایمان نمی آورند، قرار داده ایم. شیطان، دار و دسته دارد؛ در‌آیاتی در قرآن تصریح شده است که شیطان دارای گروه و لشکریانی است.«و جنود ابلیس اجمعون» و تمام سپاه شیطان به جهنم درآیند.(20) «أَ فَتَتَّخِذُونَهُ وَ ذُرِّیَّتَهُ أَوْلِیَاءَ مِنْ دُونِی» آیا فراموش کرده و شیطان و فرزندانش را دوست خود گرفتید.(21)«وَ أَنَّهُ کَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ یَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ» مردانی از نوع بشر به مردانی از گروه جن پناه می برند. همراهان انسان از آغاز تولد؛ طبق روایات موجود درباره ی جن و شیطان، در برابر هر انسانی که متولد می شود، دو فرشته از سوی خدا و دو شیطان از جانب ابلیس بر او گماشته می شود و هرکدام انسان را به سویی می کشانند. در حدیثی از امام معصوم آمده است که شیطان من به دست من ایمان آورد. صعود به آسمان؛ از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که در ابتدا ابلیس از هفت آسمان بالا می رفت و به سخنان فرشتگان گوش می داد. با تولد حضرت عیسی (علیه السلام) از رفتن به سه آسمان منع شد. پس از تولد پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، ابلیس از رفتن به همه ی آسمان ها منع شد... + نوشته شده در سه شنبه بیست و ششم آبان ۱۳۹۴ ساعت 9:40 توسط عیسی جوکار | نظر بدهید |
شهید سرمست جوکار کمارج فرزند حاج علی محمد
یاد شهیدان...
شهید سرمست جوکار
باز دلم یاد شهیدان گرفت
وز نفس گرم دعا جان گرفت
جام شهادت چو کسی نوش کرد؛
غیر خدا ، جمله فراموش کرد
غم ز دل خویش چو خارج کنم ؛
مدح شهیدان ( کمارج ) کنم
کرب و بلا بود و حسینی شدند
گوش به فرمان خمینی شدند
عشق ابا الفضل به سر داشتند
سوی خدا عزم سفر داشتند
**************
مست از این باده ، چو سرمست شد؛
دل زده از هر چه جز او هست شد
کام دل از جام شهادت گرفت
از سر اخلاص و ارادت گرفت
در صف مردان خدا جنگ کرد
جامه ز خونابه ی تن رنگ کرد
پا به زمین ، دیده بر افلاک داشت
در ره حق سینه ی صد چاک داشت
سرخ ترین اختر این روزگار ،
مانده به پیشانی او یادگار
چهره ی نورانی تو دیدنی است
از لب تو برگ دعا چیدنی است
ای خود تاریخ ، تو را مرگ نیست
فرصت وصف تو در این برگ نیست
عیسی جوکار
شهید حسینعلی گلستان(باقری )
شهید حسین علی گلستان(باقری)
از تو می گویم و از عشق سخن می رانم
اول راهم و از وصف تو در می مانم
ای شهید شرف و غیرت و ناموس و وطن
رعب انداخته بر قافله ی اهریمن ؛
خون تو در رگ امثال ( علی پور ) افتاد
ننگ بر ناصیه ی خائن مزدور افتاد
جوشش خون تو در جان ( حبیب ) افتاده
ز این سبب در دل کفار لهیب افتاده
ترس و تردید به قاموس تو بی معنا بود
استوار عزم تو چون کوه و دلت دریا بود
به تاسی ز حسین ابن علی(ع) ظلم ستیز
بسته بر دشمن خونخوار وطن ، راه گریز
آه...ای کشته ی جانباخته در صحن حرم؛
مات در صفحه ی توصیف تو مانده است قلم
همه مدیون نفس های تو هستیم ،شهید
بعد پرواز تو ، از پا ننشستیم ، شهید
به دم سرخ شهیدان کمارج سوگند؛
و به نام سور حج و معارج سوگند؛
ما مهیای نبردیم همه،تا صبح قیام
صاحب الامر(عج) چو شمشیر برآرد ز نیام
عیسی جوکار
شهید محمود محمدی فرزند عزیز
یاد شهیدان...
شهید محمود محمدی
فرزند عزیز
باز دلم یاد شهیدان گرفت
وز نفس گرم دعا جان گرفت
جام شهادت چو کسی نوش کرد؛
غیر خدا ، جمله فراموش کرد
غم ز دل خویش چو خارج کنم ؛
مدح شهیدان ( کمارج ) کنم
کرب و بلا بود و حسینی شدند
گوش به فرمان خمینی شدند
عشق ابا الفضل به سر داشتند
سوی خدا عزم سفر داشتند
**************
با توام و از تو چه دورم ،شهید؛
رفته ای و مست حضورم ،
شهید ای خود تاریخ ؛
تو را مرگ نیست
فرصت وصف تو در این برگ،نیست
**************
آمده محمود ز دشت جنون
زآتش و سجاده و محراب و خون
در غم هجران تو ای نور عین؛
ای که تویی رهرو راه حسین؛
تیغ چو بر سینه نشانم ،سزاست
خون اگر از دیده فشانم،رواست
کو جسدت تا که کنم مویه ای؟
زخمی و مظلوم چو آلاله ای
سوی وطن بوی تنت آمده
بوی خوش پیرهنت آمده
آمده ای ،ای گل دور از وطن
جانی و باز آمده ای سوی تن
چشم به آرامگهت دوختیم
خیره شدیم،خاک شدیم ، سوختیم
عیسی جوکار
شهید سرمست جوکار کمارج
http://s9.picofile.com/file/8349328842/425229781_46923.jpg
شهید سرمست جوکار فرزند حاج علی محمد.کمارج مرکزی.
هرشبی باتو چه رازی و نیازی دارم
هر شبی با تو چه رازی و نیازی دارم
زانکه با زلف کجت، عادت بازی دارم
نشوم از سخن تلخ تو هرگز دلگیر
بهر وصل تنت امید درازی دارم
خوب میدانم اگر بسته شود کارم باز؛
پادشاه سخی و بنده نوازی دارم
دست عفوش به سرم باز فرو خواهد کرد
هر شبی باتو...
هر شبی با تو چه رازی و نیازی دارم
تو بی خبر نشسته ای...
| تـو بـی خـبـــر نـشـــسـتـه ای ز بــغـــض مـن ، ز آه مـن
دل مـرا شـکـســتـه ای رفـیــق نــیــمـه راه مـن مـن از کـویــر قـحـطـی تـرانـه حـرف مـی زنـم بـــیـا تـرنــمـی بـزن بـه قـلـب بـی پـنـاه مـن تـمـام لـحـظـه هـای مــن چـو آه پــشـت پـنـجـــره چـــه زود مـــحــــو مـــی شــــود ز مـــنـــظـــر نـــگــــاه مــــن در ایـــن ســـکـــوت ســـهـــمــگـــیـــن، در ایـــن هـــوای شـــب زده نـــبـــود جـــز نـــگـــاه شـــب دگـــر کـــســـی پـــنـــاه مــــن بــــزن بـــه زخـــمــــهـــای مـــن ز روی لــــطــــف مــــرهـــمــــی تـــو مـــنــــبـــع مـــحـــبـــتـــی ، عـــزیــــز ســـر بـــه راه مــــن بـــه جـــز دل شـــکـــســـتـــه ای کـــه داشـــتـــم چـــه دیـــده ای؟ ز واژه هـــای هـــق هــــق و ز مـــتـــن قــــاه قـــــاه مــــن از آفـــت کــــشـــنـــده ای کـــه زد بـــه جــــان مــــزرعــــه ؛ نـــمـــانـــده هـــیـــچ گـــنـــدمـــی ، بـــه بـــاد رفــتــه کـــاه مـــن
|
مادر
*بنام خالقِ مادر* مادر
( * تقدیم به تمام مادران صبور و فداکار ایران زمین * )
ای مادر، ای طلیعه یِ احساسهایِ من ،
سنگِ صبورِ غصه ها و دردهای من ،
جانم فدای دست های پینه بسته ات
ای مادرِ خمیده یِ درد آشنایِ من
من غرقِ خوابِ نازِ شب ، با لای لایِ تو
تو مضطرب ، ز گریه های ، های هایِ من
من لحظه لحظه می کشم قِدّ و هَماره تو ؛
قَدَّت خمیده می شود ، ای وای ، وایِ من
*****
هر وقت دلشکسته و مأیوس می شدم ;
چون آب ، می زدودی از من ، غصه هایِ من
صدها گره فتاده و وا شُد یکی یکی
از برکتِ دعای تو ، در کارهای من
بی هیچ انتظاری و بی هیچ منّتی
تو خالصانه ، ( مادری ) کردی برایِ من
آن دستهای خسته ، وان پاهایِ بی رَمَق؛
از سختی و تنوّعِ درخواستهای من ؛
ترسم ز پا بیفتی و من دَر به در شَوَم
زاینسان که میخَری به جان ، درد و بلای من
یک عمر ، غصه های من بگرفته ای به دوش
زن بوده ای و کرده ای ( مردی ) برای من
دانم که در کنار من ، غیر از تو هر که بود
بخشیده بود عطای من را ، بر لقایِ من
باید شَوَم به موسمِ پیری عصایِ تو
ای آنکه در تمام عمر ، هستی عَصایِ من
*****
این وَعده ای که داده ام ، از من بکُن قبول
دارد اگر برای تو ، رنگی ( حَنایِ ) من ؛
از همّت تو می شود ، زهرا (س ) شفیعِ من
چون پرده ها ، فُرو فِتَد از رازهایِ من
از شدّتِ گُنَه ، اگر گشتم جهنمی ؛
دانم که در بهشت هَم ، داری هوایِ من
عُمرم به ناسپاسی و سَردَرگُمی گذشت
من ماندم و تمامیِ ( ای کاش هایِ) من...
( عیسی جوکار نوروز 95 )
عرض ادب
بنام دوست
با سلام و عرض ارادت خدمت دوستان عزیزم
امید که بتوانیم لحظات خوب و پرباری را در کنار هم تجربه کنیم...
با تشکر
عیسی جوکار
***********************************
*************************
**************